Time flies when we're having fun!
Blijf op de hoogte en volg Maud
30 September 2014 | Zuid-Afrika, Grabouw
Hoiiiiii,
Het is alweer een tijdje geleden, sorry. De tijd vliegt hier echt. Na mijn vorige reisverslag is er weer genoeg gebeurd! We hebben het erg druk gehad en er is elke dag wel iets raars gebeurd waar we weer van stonden te kijken. Saai zal het hier nooit zijn. Ik zal verder gaan waar ik was gebleven. Op donderdag 11 september zijn we naar de crèches gegaan. Als eerste gingen we naar Kabouterland. Dit is de crèche van Jenny, de moeder van Paddy. Jenny stelde ons voor aan haar klas. Allemaal donkere kindjes van 4, 5 en 6 jaar oud. Super schattig waren ze. We hebben twee uur lang naar springende, zingende en hele vrolijke kinderen zitten te kijken. Het was geweldig. Toen het tijd was om te gaan kwamen ze op ons afgerend en bleven ons maar knuffelen en kusjes geven. Super schattig en we waren sprakeloos omdat we zo geliefd waren. De kinderen leken heel gelukkig ondanks dat ze de thuis veel met drugs en geweld te maken hebben. Hierna heeft Jenny ons naar Elixul Weni gebracht. We reden dwars door de townships. Overal stonden krottenwijkjes en ook de crèche stond er middenin. Dat was best even spannend om de auto daar te laten staan en het laatste stukje te lopen. Binnen in de crèche werden we voorgesteld aan Eva. Hier waren de kinderen aan het knutselen. Aan het einde kwamen we erachter dat Eva geen idee had van wat we kwamen doen. We hebben toen uitgelegd dat twee van ons een onderzoek gaan doen. Dit onderzoek bestond uit het vergelijken van deze crèche en Kabouterland. Na het bezoek aan de crèches zijn we lekker gaan sporten. Dit doen we in onze speciale beautykamer. Een kamer met allemaal spiegels waar we regelmatig een complete work-out doen! Dit ziet er altijd best hilarisch uit al zeg ik het zelf, haha. De rest van de avond hadden we vrij en we moesten nu gaan overleggen welke twee de crèches als project zouden gaan doen en welke twee de primary school en foster parents training. Shannen en Minke gaan de crèches doen en Amber en ik gaan naar Dennengeur en Child Welfare.
Op vrijdag 12 september waren we lekker vrij zijn we eerst naar Gordon’s Bay gegaan en daarna naar Cheetahs Outreach. Hier zijn allemaal cheetah’s die je kunt aaien. We hadden van te voren de route precies uitgestippeld. Gordon’s Bay hadden we snel gevonden. Een prachtig strand met een kei mooi uitzicht. Hierna zijn we naar Cheetahs Outreach gereden, althans dat was de bedoeling. We konden het echt niet vinden. Amber had zelfs nog de navigatie aangezet maar toen de mevrouw ‘bestemming bereikt’ zei in the middle of nowhere hebben we de hoop maar opgegeven. Hier was geen cheeta te bekennen. Amber was moe van het rijden dus toen heb ik het overgenomen. Binnen een half uurtje waren we in het centrum van Cape Town. Dit was wel even anders dan Grabouw. Het was super druk op de weg en ook best wel eng. Na een half uurtje zoeken en met behulp van een lieve man die ons hielp. ‘Ohh julle kom van Holland, baie mooi!!’ hij ging zelfs middenop de drukke weg voor verkeersspeler spelen zodat we veilig over konden steken. Uiteindelijk hebben we snel het hostel gevonden waar we zouden gaan slapen en zijn we een lekker eettentje gaan zoeken. Toen we terug kwamen was de rest uit Grabouw ook gearriveerd. Na een paar drankjes te hebben gedaan zijn we gaan stappen. We waren wel vaak gewaarschuwd dat we moesten oppassen met ons drinken en letterlijk onze hand op het glas of onze vinger op het flesje moesten houden. Ook verder geen waardevolle spullen meenemen. Dus wij liepen allemaal met alleen een ID en wat cash geld in onze BH door Longstreet, de uitgaansstraat van Kaapstad. Het was beter om niks mee te nemen was ons vertelt, dus met alleen een klein beetje geld zijn we gegaan. We waren in de tweede club toen de stroom uitviel. Toen dachten we weer even: oh ja, we zijn in Afrika haha. Na zelf liedjes te hebben gezongen een uur en we erachter kwamen dat de stroom het echt niet meer zou gaan doen zijn we ergens anders heengegaan.
De volgende dag moesten we om 10 uur ons hostel uit zijn en zijn we naar Hout Bay gereden via de Chapmans Peak Drive. Een ontzettend mooie route van 14 kilometer met een waanzinnig uitzicht. Uiteindelijk kwamen we uit bij Hout Bay en dat was ook weer zo’n super mooi wit/geel strand met super helder blauw water. Aan de zijkant van de kade zat een klein vrouwtje zonder tanden vis voor de helft in haar mond te stoppen om vervolgens de zeeleeuwen te lokken en het visje uit haar mond te laten eten. Ze deed dit natuurlijk niet voor niks. Na Hout Bay zijn we doorgereden naar een Afrikaanse markt. Deze was binnen en was echt geweldig. Allemaal kei leuke spulletjes en veel lekker eten.
De zondag zijn we alsnog naar de Cheeta’s gegaan. Marlous, Sophie en Laura waren gelukkig zo lief om voor ons uit te rijden (zij waren er al eerder geweest). We kwamen er achter dat we vrijdag aan de achterkant van de cheeta’s stonden. Na de baby cheeta’s geaaid te hebben zijn we naar het winkelcentrum in Somerset gereden. Hier hebben we geluncht en gekeken naar de leuke winkels. Om vijf uur waren de winkels dicht en zijn we doorgereden naar een dorpje genaamd ‘Strand’, hier hebben we lekker wat gegeten. Onder het eten kregen we een smsje van Paddy dat de eerste stagedag niet door ging. De inwoners van Grabouw gingen demonstreren tegen de municipality. Dit, omdat de inwoners vinden dat het geld niet eerlijk verdeeld wordt. Paddy zei in het smsje erbij dat we de deur niet uit mochten. Het was te gevaarlijk. We hadden echt zin om aan het project te beginnen, maar een extra dagje vrij was zo erg nog niet haha. Die maandag hebben we niet zoveel meegekregen van de demonstraties op geschreeuw van mensen, sirenes, rookwolken en helikopters na.
Dinsdagochtend stonden we helemaal klaar om te gaan toen we een smsje kregen dat we de deur weer niet uit mochten. De demonstraties waren weer erger geworden. We hebben die dag maar dingen voor school gedaan. We voelden ons wel een beetje opgesloten, maar gingen het huis toch maar niet uit. Dinsdagavond hebben we Paddy gesmst en hij zei dat het woensdag wel weer veilig was. Vol goede moed reden we woensdagochtend naar Child Welfare. Toen we daar aan kwamen zagen we dat de ramen en deuren waren ingeslagen. We stonden even te kijken en toen kwam Justice (onze begeleider bij Child Welfare) aanrijden en vertelde ons dat ze de rest van de week niet meer open gingen. Dit vonden we heel erg jammer, nu konden we nog niet met stage beginnen. We hadden geen zin om weer de hele dag binnen te zitten en wilden toch een beetje de ramptoerist uithangen, dus zijn naar The Orchard gereden. Dit is een restaurantje in Grabouw waar je lekker kan lunchen. Eenmaal daar aangekomen was deze ook dicht.. we stonden door de raam te kijken toen er een auto naast ons parkeerde. Dit bleken mensen te zijn van de nationale tv die kwamen kijken hoe het met de protesten in Grabouw ging. Ze stelden wat vragen en vroegen toen of ze nog wat meer vragen mochten stellen voor de camera. Ze wilden die vragen aan één iemand stellen. Amber, Minke en Shannen riepen hierbij in koor: ‘’MAUDDDD!!!’’ ’s Avonds om 7 uur waren we dus te zien op SABC.
Op de regenachtige donderdag zijn we naar het Two Oceansaquarium gegaan. Na studentenkorting en een boze medewerker waren we dan eindelijk binnen (tja, we blijven Nederlanders hè). Na selfies met haaien en pinguïns zijn we doorgereden naar Canal Walk. Een prachtig winkelcentrum waar we ons lekker konden uitleven. ’s Avonds was hier nog een lingeriemodeshow. Deze was om half 10 afgelopen. Erg leuk om dit te zien. Toen we bij de auto aankwamen zagen we dat de auto naast ons niet startte. De beveiliging kwam deze mensen helpen met een ‘Jumpersbox’ met een startkabel. Wij lachen, want ja daar sta je dan en kan je niet weg. Op het moment dat wij weg wilde rijden startte de auto bij ons ook niet. Karma. We hadden de lichten aan laten staan en de accu was leeg. Het ene moment waren we nog die mensen aan het uitlachen en het andere moment staan we zelf stil, haha. Met hulp van de beveiligers en de ’Jumpersbox’ met de startkabel konden we snel weer doorrijden. Onze eerste stop was het tankstation want we hadden bijna geen benzine meer en moesten nog één uur naar huis rijden. Eenmaal bij het tankstation aangekomen hebben we de auto weer uitgezet. Want ja, de tankstationmedewerker moest de sleutel hebben om het klepje open te maken om te kunnen tanken. Hier wordt er voor je getankt en zelfs de banden nagekeken of opgepompt en de ramen worden gewassen. Toen de meneer klaar was en we hem fooi hadden gegeven voor het checken van alles startte de auto weer niet. De accu was nog niet genoeg opgeladen. Daar stonden we dan, met 4 mannen om de auto heen en kijken naar alles onder de motorkap, want zelfs met de startkabel van een andere auto startte hij niet. Uiteindelijk lukte niemand het en wisten ze niet meer wat ze konden doen. De opties die we nog hadden waren: de auto naar huis duwen, iemand ons laten ophalen en de auto trekken, in een hotel slapen en de beveiliging van Canal Walk halen. Dit laatste hebben we toen gedaan. Daar kwam de meneer weer met de ‘jumpersbox’ en hij startte, jeeeej!! We zijn snel naar huis gereden en hebben ervoor gezorgd dat de auto niet meer zou afslaan.
Op vrijdagavond zijn we met de Genadendallers en Grabouwers gaan uit eten bij de Country club. Daarna zijn we naar de High School gegaan in Grabouw. Hier moest Paddy optreden. Er waren allemaal tafels waar iedereen met een groep aan zat. Na een paar wijntjes begon iedereen te dansen op de dansvloer. Zo leuk met al die Afrikanen!! Die kunnen schudden met de billen, daar kunnen wij als Nederlanders nog wat van leren! Paddy was om 12 uur jarig. We hebben toen met z’n allen voor hem gezongen. Zaterdagavond hadden we het feest van Paddy. Iedereen moest verkleed komen. Wij waren sportinstructrices. Deze outfit hadden we al gedeeltelijk dus dat was lekker handig. Met een microfoontje van aluminiumfolie en een handdoek om onze nek zijn we naar Paddy gegaan. Aan het einde van de avond ging Paddy achter de piano zitten en voor ons zingen. Een vrouw van 65 ging zelfs op de tafel dansen en maakte iedereen aan het lachen op haar manier. Ik keek mijn ogen uit, haha.
Zondag zijn we naar Kaapstad gereden en hebben we de Citytour gedaan. Met een rode sightseeing bus zijn we toen door Kaapstad gereden.
Het verhaal wordt weer erg lang en omdat ik toch graag alles wil vertellen deel ik het maar in tweeën. Het verhaal van vorige week komt eraan!
Liefs Maud
Het is alweer een tijdje geleden, sorry. De tijd vliegt hier echt. Na mijn vorige reisverslag is er weer genoeg gebeurd! We hebben het erg druk gehad en er is elke dag wel iets raars gebeurd waar we weer van stonden te kijken. Saai zal het hier nooit zijn. Ik zal verder gaan waar ik was gebleven. Op donderdag 11 september zijn we naar de crèches gegaan. Als eerste gingen we naar Kabouterland. Dit is de crèche van Jenny, de moeder van Paddy. Jenny stelde ons voor aan haar klas. Allemaal donkere kindjes van 4, 5 en 6 jaar oud. Super schattig waren ze. We hebben twee uur lang naar springende, zingende en hele vrolijke kinderen zitten te kijken. Het was geweldig. Toen het tijd was om te gaan kwamen ze op ons afgerend en bleven ons maar knuffelen en kusjes geven. Super schattig en we waren sprakeloos omdat we zo geliefd waren. De kinderen leken heel gelukkig ondanks dat ze de thuis veel met drugs en geweld te maken hebben. Hierna heeft Jenny ons naar Elixul Weni gebracht. We reden dwars door de townships. Overal stonden krottenwijkjes en ook de crèche stond er middenin. Dat was best even spannend om de auto daar te laten staan en het laatste stukje te lopen. Binnen in de crèche werden we voorgesteld aan Eva. Hier waren de kinderen aan het knutselen. Aan het einde kwamen we erachter dat Eva geen idee had van wat we kwamen doen. We hebben toen uitgelegd dat twee van ons een onderzoek gaan doen. Dit onderzoek bestond uit het vergelijken van deze crèche en Kabouterland. Na het bezoek aan de crèches zijn we lekker gaan sporten. Dit doen we in onze speciale beautykamer. Een kamer met allemaal spiegels waar we regelmatig een complete work-out doen! Dit ziet er altijd best hilarisch uit al zeg ik het zelf, haha. De rest van de avond hadden we vrij en we moesten nu gaan overleggen welke twee de crèches als project zouden gaan doen en welke twee de primary school en foster parents training. Shannen en Minke gaan de crèches doen en Amber en ik gaan naar Dennengeur en Child Welfare.
Op vrijdag 12 september waren we lekker vrij zijn we eerst naar Gordon’s Bay gegaan en daarna naar Cheetahs Outreach. Hier zijn allemaal cheetah’s die je kunt aaien. We hadden van te voren de route precies uitgestippeld. Gordon’s Bay hadden we snel gevonden. Een prachtig strand met een kei mooi uitzicht. Hierna zijn we naar Cheetahs Outreach gereden, althans dat was de bedoeling. We konden het echt niet vinden. Amber had zelfs nog de navigatie aangezet maar toen de mevrouw ‘bestemming bereikt’ zei in the middle of nowhere hebben we de hoop maar opgegeven. Hier was geen cheeta te bekennen. Amber was moe van het rijden dus toen heb ik het overgenomen. Binnen een half uurtje waren we in het centrum van Cape Town. Dit was wel even anders dan Grabouw. Het was super druk op de weg en ook best wel eng. Na een half uurtje zoeken en met behulp van een lieve man die ons hielp. ‘Ohh julle kom van Holland, baie mooi!!’ hij ging zelfs middenop de drukke weg voor verkeersspeler spelen zodat we veilig over konden steken. Uiteindelijk hebben we snel het hostel gevonden waar we zouden gaan slapen en zijn we een lekker eettentje gaan zoeken. Toen we terug kwamen was de rest uit Grabouw ook gearriveerd. Na een paar drankjes te hebben gedaan zijn we gaan stappen. We waren wel vaak gewaarschuwd dat we moesten oppassen met ons drinken en letterlijk onze hand op het glas of onze vinger op het flesje moesten houden. Ook verder geen waardevolle spullen meenemen. Dus wij liepen allemaal met alleen een ID en wat cash geld in onze BH door Longstreet, de uitgaansstraat van Kaapstad. Het was beter om niks mee te nemen was ons vertelt, dus met alleen een klein beetje geld zijn we gegaan. We waren in de tweede club toen de stroom uitviel. Toen dachten we weer even: oh ja, we zijn in Afrika haha. Na zelf liedjes te hebben gezongen een uur en we erachter kwamen dat de stroom het echt niet meer zou gaan doen zijn we ergens anders heengegaan.
De volgende dag moesten we om 10 uur ons hostel uit zijn en zijn we naar Hout Bay gereden via de Chapmans Peak Drive. Een ontzettend mooie route van 14 kilometer met een waanzinnig uitzicht. Uiteindelijk kwamen we uit bij Hout Bay en dat was ook weer zo’n super mooi wit/geel strand met super helder blauw water. Aan de zijkant van de kade zat een klein vrouwtje zonder tanden vis voor de helft in haar mond te stoppen om vervolgens de zeeleeuwen te lokken en het visje uit haar mond te laten eten. Ze deed dit natuurlijk niet voor niks. Na Hout Bay zijn we doorgereden naar een Afrikaanse markt. Deze was binnen en was echt geweldig. Allemaal kei leuke spulletjes en veel lekker eten.
De zondag zijn we alsnog naar de Cheeta’s gegaan. Marlous, Sophie en Laura waren gelukkig zo lief om voor ons uit te rijden (zij waren er al eerder geweest). We kwamen er achter dat we vrijdag aan de achterkant van de cheeta’s stonden. Na de baby cheeta’s geaaid te hebben zijn we naar het winkelcentrum in Somerset gereden. Hier hebben we geluncht en gekeken naar de leuke winkels. Om vijf uur waren de winkels dicht en zijn we doorgereden naar een dorpje genaamd ‘Strand’, hier hebben we lekker wat gegeten. Onder het eten kregen we een smsje van Paddy dat de eerste stagedag niet door ging. De inwoners van Grabouw gingen demonstreren tegen de municipality. Dit, omdat de inwoners vinden dat het geld niet eerlijk verdeeld wordt. Paddy zei in het smsje erbij dat we de deur niet uit mochten. Het was te gevaarlijk. We hadden echt zin om aan het project te beginnen, maar een extra dagje vrij was zo erg nog niet haha. Die maandag hebben we niet zoveel meegekregen van de demonstraties op geschreeuw van mensen, sirenes, rookwolken en helikopters na.
Dinsdagochtend stonden we helemaal klaar om te gaan toen we een smsje kregen dat we de deur weer niet uit mochten. De demonstraties waren weer erger geworden. We hebben die dag maar dingen voor school gedaan. We voelden ons wel een beetje opgesloten, maar gingen het huis toch maar niet uit. Dinsdagavond hebben we Paddy gesmst en hij zei dat het woensdag wel weer veilig was. Vol goede moed reden we woensdagochtend naar Child Welfare. Toen we daar aan kwamen zagen we dat de ramen en deuren waren ingeslagen. We stonden even te kijken en toen kwam Justice (onze begeleider bij Child Welfare) aanrijden en vertelde ons dat ze de rest van de week niet meer open gingen. Dit vonden we heel erg jammer, nu konden we nog niet met stage beginnen. We hadden geen zin om weer de hele dag binnen te zitten en wilden toch een beetje de ramptoerist uithangen, dus zijn naar The Orchard gereden. Dit is een restaurantje in Grabouw waar je lekker kan lunchen. Eenmaal daar aangekomen was deze ook dicht.. we stonden door de raam te kijken toen er een auto naast ons parkeerde. Dit bleken mensen te zijn van de nationale tv die kwamen kijken hoe het met de protesten in Grabouw ging. Ze stelden wat vragen en vroegen toen of ze nog wat meer vragen mochten stellen voor de camera. Ze wilden die vragen aan één iemand stellen. Amber, Minke en Shannen riepen hierbij in koor: ‘’MAUDDDD!!!’’ ’s Avonds om 7 uur waren we dus te zien op SABC.
Op de regenachtige donderdag zijn we naar het Two Oceansaquarium gegaan. Na studentenkorting en een boze medewerker waren we dan eindelijk binnen (tja, we blijven Nederlanders hè). Na selfies met haaien en pinguïns zijn we doorgereden naar Canal Walk. Een prachtig winkelcentrum waar we ons lekker konden uitleven. ’s Avonds was hier nog een lingeriemodeshow. Deze was om half 10 afgelopen. Erg leuk om dit te zien. Toen we bij de auto aankwamen zagen we dat de auto naast ons niet startte. De beveiliging kwam deze mensen helpen met een ‘Jumpersbox’ met een startkabel. Wij lachen, want ja daar sta je dan en kan je niet weg. Op het moment dat wij weg wilde rijden startte de auto bij ons ook niet. Karma. We hadden de lichten aan laten staan en de accu was leeg. Het ene moment waren we nog die mensen aan het uitlachen en het andere moment staan we zelf stil, haha. Met hulp van de beveiligers en de ’Jumpersbox’ met de startkabel konden we snel weer doorrijden. Onze eerste stop was het tankstation want we hadden bijna geen benzine meer en moesten nog één uur naar huis rijden. Eenmaal bij het tankstation aangekomen hebben we de auto weer uitgezet. Want ja, de tankstationmedewerker moest de sleutel hebben om het klepje open te maken om te kunnen tanken. Hier wordt er voor je getankt en zelfs de banden nagekeken of opgepompt en de ramen worden gewassen. Toen de meneer klaar was en we hem fooi hadden gegeven voor het checken van alles startte de auto weer niet. De accu was nog niet genoeg opgeladen. Daar stonden we dan, met 4 mannen om de auto heen en kijken naar alles onder de motorkap, want zelfs met de startkabel van een andere auto startte hij niet. Uiteindelijk lukte niemand het en wisten ze niet meer wat ze konden doen. De opties die we nog hadden waren: de auto naar huis duwen, iemand ons laten ophalen en de auto trekken, in een hotel slapen en de beveiliging van Canal Walk halen. Dit laatste hebben we toen gedaan. Daar kwam de meneer weer met de ‘jumpersbox’ en hij startte, jeeeej!! We zijn snel naar huis gereden en hebben ervoor gezorgd dat de auto niet meer zou afslaan.
Op vrijdagavond zijn we met de Genadendallers en Grabouwers gaan uit eten bij de Country club. Daarna zijn we naar de High School gegaan in Grabouw. Hier moest Paddy optreden. Er waren allemaal tafels waar iedereen met een groep aan zat. Na een paar wijntjes begon iedereen te dansen op de dansvloer. Zo leuk met al die Afrikanen!! Die kunnen schudden met de billen, daar kunnen wij als Nederlanders nog wat van leren! Paddy was om 12 uur jarig. We hebben toen met z’n allen voor hem gezongen. Zaterdagavond hadden we het feest van Paddy. Iedereen moest verkleed komen. Wij waren sportinstructrices. Deze outfit hadden we al gedeeltelijk dus dat was lekker handig. Met een microfoontje van aluminiumfolie en een handdoek om onze nek zijn we naar Paddy gegaan. Aan het einde van de avond ging Paddy achter de piano zitten en voor ons zingen. Een vrouw van 65 ging zelfs op de tafel dansen en maakte iedereen aan het lachen op haar manier. Ik keek mijn ogen uit, haha.
Zondag zijn we naar Kaapstad gereden en hebben we de Citytour gedaan. Met een rode sightseeing bus zijn we toen door Kaapstad gereden.
Het verhaal wordt weer erg lang en omdat ik toch graag alles wil vertellen deel ik het maar in tweeën. Het verhaal van vorige week komt eraan!
Liefs Maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
